بنده که در آن وقت در جاده میوند(سراجی) کوچه آهنگری گذر گدری زندگی داشته و نوجوان بودم، همه چیز را به یاد دارم، چون خانه ما نزدیک سرک  عمومی (جاده) موقعیت داشت صحنه را بخوبی میتوانستم مشاهده نمایم، چون جمع و جوش مردم در سرک ها زیاد شده میرفت، حکومت مزدور آن وقت دست بکار شده تا از خشم مردم مسلمان، باداران خویش را مصئون سازند.

همان بود که زرهپوش های عسکری در جاده ها و هیلوکوپتر ها در فضا به گردش آغاز نمودند، تا حوالی ساعت های ده بجه قبل از ظهر فیر های هوایی می نمودند، تا جمعیت های مردم را بتواندند متلاشی سازند، اما اين سلاح مادی توان این را نداشت که جلو مردم مسلح با ا یمان را بگیرد، بنا بر این خود فروختگان فرومایه وحشی صفت (کمونست ها) شاید به اشاره باداران حیوان صفت خود قتل عام مردم مسلمان را آغاز کردند، ا ین وحشی صفتان گاهی از استقامت چمن حضوری به طرف چوک و سینما پامیر و گاهی از جهت عکس آن با زرهپوش ها به مانند حیوان وحشی در حرکت و توسط ماشیندار آن به روی مردم آتش کشیدند، که تنها در همین ساحه محدوده  به ده ها مردم مسلمان را به شهادت رسانیدند، خوب به یاد دارم شخصی را به نام محمد ناصر که تکلیف روانی وعصبی داشت و همیشه مورد اذیت و آزار طفلان و نوجوانان قرار می گرفت که لکنت زبان داشت و سخنانش چندان فهمیده نمی شد، اما همین شخص در ظاهر مریض به اصطلاح دیوانه سنگ ها را در دامن گرفته و زرهپوش حکومت مزدور را هدف قرار داده، و از عقب آن میدوید، تا بالآخره سگ صفتان وحشی سینه این مرد مسلمان را هدف قرار داده و به شهادت رسانیدند، این شخص با احساس که فاقد صحت بود همانند هزاران مسلمان دیگر این مرزوبوم به دستان خالی علیه متجاوزین و غلام های شان دست به جهاد مبارک زد. متاسفانه که در شب پنجم جدی ۱۳۹۰ در یکی از رسانه های تصویری دو نفر کمونستان معلوم الحال با بی شرمی و وقاحت تمام از تجاوز روس ها حمایت و تجاوز ایشان را دفاع خواند، اگر عادلانه حکم نمایيم که دیوانه های حقیقی این ها اند که بعد از سه دهه ویرانی ها و بدبختی ملت غیور که در نتیجه همان تجاوز بوده است، اما وجدان انسانی این انسان نما ها از بين رفته است تا حق را بر زبان بیاورند.

این اقدام سوم حوت که به اساس پلان مطروحه مجاهدین (گروپ های مرکز) راه اندازی شده بود به یک بارگی چنان رنگ قیام عمومی را به خود گرفت که از کارته نو، شاه شهید، قلعه چه، بنی حصار، گردنه شهراء، تخته پل، دروازه لاهوری، شور بازار، چنداول، دهمزنگ، چهلستون،  ده دانا، دارالامان، قلعه بختیار، قلعه علیمردان، چهار قلعه، کوته سنگی، قلعه واحد، دیوان بیگی، نیاز بیگ، فاضل بیگ، قلعه نورزک، قلعه جواد (خوشحال مینه)، کارته پروان و برکی، شهر آرا، ده افغانان، مراد خانی، باغ علیمردان، ریکا خانّو قصاب کوچه، چوک و خلاصه همه شهر را جهت بدست آوردن یک هدف که همانا مبارزه و جهاد علیه اشغالگران و مزدوران شاان بود بسیج یافته تا نظام اسلامی اقامه گردد، که سرچشمه  این همه وحدت  همانا  ایمان عقیده و ارزش های انسانی و ا سلامی بود که همه اقشار ملت را به یک صف مرصوص پهلو هم قرار داد و در نتیجه همین قیام به صد ها شهید در کوچه و بازار کابل بجا گذاشت، بیاد دارم که به همین روز یک تن از مجاهدین با سلاح دست داشته خود( پپشه) بالای بام آپارتمان جوار سرک عمومی (جاده) مزدوران دولتی را زیر آتش قرار می داد و با آمدن هیلی کوپتر خود را زیر بام زینه اپارتمان می رساند. به امید آنکه باز همه ملت قهرمان و کفر ستیزان مرز بوم با ا لهام گیری از ایمان و عقیده دست وحدت و برادری به همدیگر داده تا علیه همه اشغالگران و متجاوزان فایق و پیروز آيند

اصلاح آنلاین

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: